Als wazungu in Tanzania

Via-via kan een mens soms aan prima informatie geraken in het leven … en dat was in ons geval zo via … VIA Don Bosco. De salesiaanse ngo, die dit jaar 50 kaarsjes uitblaast en werkt rond wereldburgerschapseducatie, stelde ons voor om een inleefreis te kunnen meemaken in een door hen goed omkaderd programma. Elf dagen lang konden we proeven van een heel mooi land, met fantastische mensen, vol van culturele verschillen … en treffende armoede. Op de tonen van het lied Africa (Toto) en de wens tot verbroedering met de lokale bevolking, werd onze reis meteen kracht bijgezet! We nemen jullie graag mee op onze beleving richting Noord-Tanzania, in het district Moshi, binnen de Kilimanjaro-regio (Of keek je al op https://www.viadonbosco.org/nl/blog?).

Overal word je als mzungu (blanke) met open armen karibu (welkom) geheten: we voelden ons meteen thuis! En thuis was een salesiaans opleidingscentrum voor broeders in Shirimatunda. Met een gemiddelde dagtemperatuur van 35°C werd hun menselijke warmte zeker verdubbeld. Vanaf de eerste schooldag stonden we al te genieten van een stralende zon tijdens de morning assembly (7u45). Op de Don Bosco secundaire school waarmee we hebben verbroederd, start elke schooldag met een groet aan de vlag, begeleid door het zingen van het volkslied, info van de directeur en leerkrachten … en een ochtendwoordje dat door een bepaalde leerling wordt verzorgd: “dat is goed voor hun zelfvertrouwen”, wist de directeur ons te vertellen.

We hadden interactie met de Tanzaniaanse studenten tijdens sport, dans en spel, via workshops die door onze begeleidster Nina van VIA Don Bosco gegeven werden en volgden enkele van hun lessen (lesuur = 80 min.!). Gedachten uitwisselen over klimaat of de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties en culturele gelijkenissen/verschillen toetsen, samen eten of verloren brood maken … De smaakpapillen werden gestreeld en onze ogen gingen verder open: sommige clichés werden ontkracht en nieuwe inzichten werden opgedaan, langs beide kanten. Zo boeiend: Youth for Change … of hoe jeugd voor verandering kan zorgen! Het klikte tussen onze en de Tanzaniaanse studenten, want bijna elke dag speelden en praatten we samen na schooltijd nog anderhalf uur.

Dat veel van de studenten hierna naar ‘huis’ gingen, is een groot woord. De lieve, begeleidende leerkracht Noela vanop school leidde ons rond in het dorp op de voorlaatste dag en toonde ons hun realiteit. Veel van hen leven zonder ouders in een gehuurde kamer, waar ze met 2 à 3 samen slapen op een matras, studeren en soms ‘eten’. Onze tuinhuizen zijn groter dan die kamers en comfort is er helemaal niet. Op jonge leeftijd moeten ze zelfstandig zijn en dit omdat het transport het hen duurder maakt om elke dag op school te geraken dan het huren van die kamers. Onderwijs is er niet gesubsidieerd door de overheid! Meer dan de helft van de leerlingen kan het schoolgeld en schooluniform niet betalen en een warme maaltijd krijgen ze aangeboden: maïssap en witte bonen, vaker hun enige maaltijd! Ja, wij leven in een land van melk en honing. De wazungu bleven stil na deze confronterende ervaring …

Armoede en de gevolgen ervan zagen we indirect ook tijdens ons bezoek aan het Amani Children’s Home, een tehuis/school voor de vele straatkinderen die een veiligere omkadering krijgen in plaats van blootgesteld te worden aan diefstal, verkrachting en lijm snuiven. Met educatieve muurschilderingen werd getoond hoe men preventief werkte. Dat mensen sociaal weinig opvang kunnen genieten in Tanzania, werd ons ook duidelijk gemaakt door Cocaya. Zij is de drijvende kracht achter Shirikisha (www.shirikisha.org): in haar privé-woning stelt ze in haar eentje een groep dove mensen te werk die anders amper een toekomst zouden hebben. We leerden er gebarentaal en mochten een rondleiding krijgen in het naaiatelier, de biologische tuin en schrijnwerkerij. De zelfgemaakte gebakjes en verse fruitsappen of thee smaakten ons in het bijzonder, njammie!

Dat Tanzania zoveel moois te bieden heeft, hebben we tot slot, en niet in het minst, kunnen ervaren via een heuse onderdompeling in de prachtige natuur. We trakteerden onszelf op een dag safari in het Arusha National Park en kwamen ogen tekort om allerlei soorten wilde dieren te kunnen spotten of de ’50 shades of green’ te onderscheiden in de bossen. Ook de schone wandeling naar de Materuni watervallen en het bezoek aan een koffieplantage met geboren entertainer Emmanuel van de plaatselijke Chagga-stam vervolledigde onze kijk op het veelzijdige land.

Dat we veel bananen, rijst en ugali (stijve havermoutpap) aten, kon de pret niet bederven! Deze inleefreis blijft beklijven en heeft een plekje in ons hart veroverd. Afscheid nemen was met een lach en een traan, maar we weten dat we (vooral dankzij de leden van de Oxfam-wereldwinkel op school) een positieve bijdrage konden leveren aan enkele organisaties daar … en dat we volgend jaar met de PAG onze solidaire pijlen verder richten op de noden die er zijn voor de schoolgaande jeugd.

Asana sante (van harte bedankt), Tanzania!