Het verhaal van Grace in Tanzania
De weg naar een toekomst in Tanzania, voor jongens én meisjes
Het verhaal van Grace
"Don Bosco is a sure way to my destination."
Mijn naam is Grace Mpili. Ik ben 21 jaar en ben de derde in een familie van zes. Mijn ouders zijn boeren. Mijn levensweg is niet zo gemakkelijk geweest. Om mijn familie van extra inkomen te voorzien, stond ik elke morgen om 3u op om samosa en gefrituurde maniok te bereiden die ik daarna op straat verkocht. Ik heb mijn secundair onderwijs wel kunnen afmaken maar slaagde niet voor het nationaal examen. Zo werd ik uitgesloten van hogere studies.
In 2015 ontmoette ik Zuster Sanctina Tomeka die me aanraadde om bij een Don Bosco beroepsschool aan te kloppen. In 2016 ben ik er aan mijn opleiding elektriciteit begonnen. Nu ik opnieuw kan studeren voel ik me gelukkig. Ik leer elke dag bij en heb gedurende twee maanden een stage mogen lopen bij een bedrijf. Daar kon ik de theoretische kennis die ik op school had opgedaan toepassen in de praktijk.
De stage was niet altijd gemakkelijk. Er was een taalbarrière en ik was bovendien het enige meisje. Soms voelde ik me er niet op mijn plaats, maar ik wilde doorzetten. Vele mensen denken dat alleen jongens elektricien kunnen worden. Ik ben fier dat ik hen ongelijk heb kunnen geven. Mijn mentor heeft me uitgeroepen tot beste stagiaire van mijn groep! En dat moedigt me aan om mijn droom waar te maken.
Gelijke kansen
Het verhaal van Grace illustreert goed hoe de scholen in Tanzania werk maken van gelijke kansen voor jongens en meisjes. Oorspronkelijk opgericht om onderwijs te verschaffen aan jongens, zijn meisjes ondertussen goed voor reeds 38% van het leerlingenbestand, waar dit in 2015 slechts 11% bedroeg. Tanzania heeft dus duidelijk een inhaalbeweging gemaakt!
Meisjes toegang verschaffen tot technisch- en beroepsonderwijs is voor onze scholen in Tanzania fundamenteel om te kunnen beantwoorden aan de uitdagingen van de samenleving van vandaag.
Er zijn in de eerste plaats economische redenen. Door de toegenomen levenskost wordt er verwacht dat ook de vrouw een inkomen mee naar huis brengt. Bovendien groeit de Tanzaniaanse economie met ongeveer 7% per jaar sinds 2013, hetgeen de vraag naar geschoolde arbeidskrachten heeft doen toenemen.
Ten tweede zijn er persoonlijke redenen. Met gelijke kansen voor jongens en meisjes kunnen een aantal courante problemen vermeden worden. Meisjes trouwen nog vaak op jonge leeftijd, zonder een opleiding te hebben afgemaakt, waardoor ze in het huwelijk afhankelijk zijn van hun echtgenoot. Een diploma laat meisjes toe hun eigen keuzes te maken, en economisch onafhankelijker in het leven te staan.
Tot slot zijn er ook sociale redenen. In Tanzania zegt men: “To educate girls means to educate the whole society”. Kinderen leren vaak in de eerste plaats van hun moeder. Als deze een opleiding heeft genoten en werk heeft, komt dat ten goede aan de hele familie.
In de praktijk
Gemakkelijker gezegd dan gedaan! Beroepsonderwijs is, ook in België, nog vaak een mannenbastion. In Tanzania is de kentering er niet vanzelf gekomen. Onze beroepsscholen hebben een aantal acties georganiseerd om meisjes te stimuleren om een beroepsopleiding te volgen. De Binti Thamani (letterlijk “precious girl”) campagne, waarover we al schreven in een vorige Samen op Weg, wilde studenten, leraars, en ouders bewust maken van de gelijke kansen voor jongens en meisjes in onderwijs, opleiding en werk. Veel meisjes wisten immers niet dat ook zij een beroepsopleiding konden volgen. De campagne bereikte een 3000 jongeren en werpt de dag van vandaag nog steeds vruchten af: het aantal meisjes in onze beroepsscholen blijft jaar op jaar gestaag toenemen.
Maar ook in de dagdagelijkse werking van onze scholen wordt er aan de weg getimmerd voor gelijke kansen. Sanitaire faciliteiten waren er in het verleden alleen voor jongens. Nu hebben meisjes hun eigen toiletten, wat een drempel om naar school te gaan wegneemt. Ook gaan de scholen partnerschappen aan met bedrijven en organisaties die de opleiding voor meisjes sponsoren, zodat de financiële draagkracht van de familie niet langer een belemmering is om meisjes in te schrijven voor een opleiding.
Op weg naar werk
Ondanks de mooie vooruitgang, blijven de uitdagingen voor onze lokale partners groot, vooral wat betreft de arbeidsmarkt die nog te veel gedefinieerd wordt door “mannenberoepen” en “vrouwenberoepen”. De komende jaren is dit één van de belangrijkste werkpunten en zullen organisaties en bedrijven aangespoord worden om de ‘gender gap’ op de werkvloer te verkleinen. Zo wordt bijvoorbeeld elk jaar een ‘Employers Forum’ georganiseerd waarop bedrijven en organisaties worden uitgenodigd en waar gender steevast op de agenda staat. Vanuit onze missie om jongeren te begeleiden naar werk, wordt geijverd om meisjes ook aan het werk te krijgen in overwegend mannelijke beroepen.
En zo komen we terug bij Grace, die haar verhaal afsluit met waar wij met onze partnerscholen in Tanzania voor staan en ijveren:
“Do not look at Grace as just a girl but look at what I am capable of doing. I want to be high as my photo shows"
